Rueben Millenaar
door Emmie Muller
Rueben Millenaar is afgestudeerd als illustrator. Kort gezegd is een illustratie het plaatje bij een tekst en wordt ook wel uitgelegd als een toegepaste vorm van tekenen schilderen.
Millenaar laat in deze tentoonstelling een reeks werken zien onder de titel Chalkis. Chalkis is de hoofdstad van het Griekse eiland Euboea dat door twee bruggen met het vasteland is verbonden. In 2008 vond daar een documentairefestival plaats waar Millenaar zich door heeft laten inspireren. Millenaar maakt gebruik van verschillende thema´s. Hij is breed georiënteerd in de wereldpolitiek die oplossingen zoekt voor complexe vraagstukken zoals immigratie, klimaat en het opkomend populisme. In de reeks Chalkis heeft Millenaar racisme en culturele identiteit gekozen als onderwerp van zijn onderzoek.
De weergegeven voorstellingen zijn niet getekend, maar geschilderd met gouacheverf op papier. Met een sierlijke en zekere lijnvoering dansen zijn figuren over het papier. Dat is vreemd voor zo’n zwaar onderwerp en zegt iets over de mens achter het werk. Rueben Millenaar benadert zijn thema op een tolerante en bescheiden manier. Het gaat hem niet om zijn eigen mening, maar geeft, na zich goed geïnformeerd te hebben, rekenschap van alle uiteenlopende meningen. De voors en de tegens. Met een open vizier bestudeert Millenaar de omstandigheden en het gedrag van mensen die bepalend zijn voor hun stellingname. Deze genuanceerde manier van kijken naar de wereld weet hij ook naar zijn beelden te vertalen. Op het eerste gezicht komen de werken als vrolijk en humoristisch over. Millenaar verstaat de kunst om voorbeelden van hel en verdoemenis op argeloze wijze door al die onschuld heen te vlechten, waardoor beide kanten van dezelfde medaille op een relativerende manier in beeld worden gebracht.
De werken zijn opgebouwd met lijnen en vlakken zonder dieptewerking of plasticiteit.
Het is voornamelijk een mannenwereld die we hier voorgeschoteld krijgen die met zwart-witte lijntjes is weergegeven. De roze steunkleur in de vlakken zorgt voor een vrouwelijke toets en brengt op subtiele wijze de wereld weer in evenwicht. Millenaar speelt met elementen uit de oude Griekse cultuur. Hij maakt niet alleen gebruik van vaasvormen, maar ook van de beroemde beschilderingen die daarop staan afgebeeld. Op ingenieuze wijze weet hij die te paren aan de dansende figuren van Henry Matisse en zo een brug te slaan tussen de antieke wereld en de moderniteit.
